Ο Οδοντίατρος

Ο στόχος της σύγχρονης οδοντιατρικής επιστήμης είναι η διατήρηση των φυσικών δοντιών μας για το μεγαλύτερο δυνατόν διάστημα, ή σε περίπτωση απώλειας κάποιου δοντιού η αντικατάσταση του για την διατήρηση της σωστής λειτουργίας του στόματος.

Ο οδοντίατρος φροντίζει για την διατήρηση της στοματικής μας υγείας από την στιγμή που θα βγάλουμε το πρώτο δόντι στο στόμα μας πριν τη συμπλήρωση του πρώτου έτους της ζωής μας μέχρι τα βαθιά μας γεράματα.

Οι οδοντίατροι εκτελούν μια σειρά από οδοντιατρικές θεραπείες όπως οδοντιατρικές αποκαταστάσεις σε τερηδονισμένα ή σπασμένα δόντια με σφραγίσματα ή θήκες δοντιών, κάνουν απονευρώσεις και εξαγωγές δοντιών, αντικαθιστούν χαμένα δόντια με γέφυρες, μερικές ή ολικές οδοντοστοιχίες, ή με οδοντικά εμφυτεύματα, θεραπεύουν παθήσεις των ούλων όπως η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα, και αντιμετωπίζουν προβλήματα των γνάθων όπως το κροταφογναθικό σύνδρομο, ή των μαλακών ιστών του στόματος όπως οι στοματίτιδες και οι άφθες.

Τα τελευταία χρόνια οι οδοντίατροι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση όχι μόνο στην διατήρηση της στοματικής υγείας αλλά και στην βελτίωση της εμφάνισης των δοντιών μέσω της αισθητικής οδοντιατρικής. Σχετικές θεραπείες είναι η λεύκανση των δοντιών, η ουλοπλαστική καθώς και η τοποθέτηση όψεων ρητίνης ή πορσελάνης για την αποκατάσταση αισθητικών προβλημάτων.

Παράλληλα, ο οδοντίατρος δίνει μεγάλη σημασία και στον τομέα της πρόληψης των οδοντιατρικών προβλημάτων μέσω της έγκαιρης διάγνωσης αλλά και της ενημέρωσης και εκπαίδευσης των ασθενών σε θέματα στοματικής υγιεινής και σωστής διατροφής.

Διαβάστε επίσης:   Πώς διαλέγω Οδοντίατρο;

Για να γίνει κάποιος οδοντίατρος πρέπει να ολοκληρώσει πανεπιστημιακές σπουδές σε μία από τις δύο οδοντιατρικές σχολές που υπάρχουν στην Ελλάδα (Οδοντιατρική Σχολή Αθήνας / Οδοντιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης), ή σε κάποια από τις σχολές του εξωτερικού. Η φοίτηση στις Ελληνικές οδοντιατρικές σχολές είναι πενταετής και ιδιαίτερα απαιτητική.

Μετά την απόκτηση του πτυχίου οι απόφοιτοι της Οδοντιατρικής μπορούν να εργαστούν ως γενικοί οδοντίατροι ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακά προγράμματα σε μια από τις οδοντιατρικές ειδικότητες.

Ένας οδοντίατρος μπορεί να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας λειτουργώντας ατομικό οδοντιατρείο, ή ως μισθωτός σε δημόσιες υπηρεσίες - ασφαλιστικά ταμεία, σε ιδιωτικές κλινικές και θεραπευτήρια, ή τέλος ως εκπαιδευτικός, διδάσκοντας μαθήματα της ειδικότητάς του (Πανεπιστήμιο, Τ.Ε.Ι., Ι.Ε.Κ.).

Το οδοντιατρικό επάγγελμα απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες. Οι αναγκαίες γνώσεις δεν αφορούν μόνο αυτές που είναι σχετικές την περιοχή του στόματος αλλά είναι πολύ κοντά σε αυτές που έχει και ένας ιατρός και αφορούν ολόκληρο το σώμα. Επίσης, ο οδοντίατρος πρέπει να ενημερώνεται συνεχώς για τις εξελίξεις της επιστήμης του και τις νέες τεχνικές παρακολουθώντας σεμινάρια, συνέδρια και διαβάζοντας τακτικά τη σχετική βιβλιογραφία.

Εκτός όμως από τις απαραίτητες γνώσεις, ο οδοντίατρος χρειάζεται να διαθέτει και επιπλέον προσόντα όπως:

• Δεξιότητα στις κινήσεις. Πολλές από τις οδοντιατρικές εργασίες όπως το τρόχισμα ενός δοντιού ή η διάνοιξη των ριζικών σωλήνων σε μια απονεύρωση απαιτούν ιδιαίτερη ακρίβεια στις κινήσεις και ο οδοντίατρος πρέπει να έχει την απαραίτητη επιδεξιότητα και σταθερότητα στις κινήσεις των χεριών.
• Υπευθυνότητα και ευσυνειδησία. Οι εργασίες που θα προτείνει σε κάθε ασθενή πρέπει να είναι αυτές που πραγματικά απαιτούνται (και όχι αυτές που θα μεγιστοποιήσουν το κέρδος του).
• Υπομονή. Συχνά μπορεί να προκύψουν απρόβλεπτες δυσκολίες κατά την εκτέλεση μιας επέμβασης τις οποίες πρέπει ο οδοντίατρος να αντιμετωπίζει με προσοχή και υπομονή και χωρίς βεβιασμένες κινήσεις.
• Αντοχή. Εκ της φύσεως της δουλειάς απαιτείται πολύωρη ορθοστασία.
• Πειθαρχία. Η σωστή εκτέλεση των οδοντιατρικών επεμβάσεων και η τήρηση των κανόνων υγιεινής και προστασίας απαιτεί ο οδοντίατρος να είναι πειθαρχημένο άτομο που μπορεί να ακολουθεί πιστά και σωστά τις σχετικές διαδικασίες.
• Ικανότητα επικοινωνίας. Ο οδοντίατρος χρειάζεται να διαθέτει ευχάριστη προσωπικότητα, να δημιουργεί φιλικό περιβάλλον, να είναι ελικρινής και κατανοητός, και να εμπνέει αίσθημα εμπιστοσύνης και σιγουριάς ώστε να βοηθά τον ασθενή να ξεπερνά τους φόβους του μπροστά στην οδοντιατρική καρέκλα.