Μερική Τεχνητή Οδοντοστοιχία
Η μερική οδοντοστοιχία είναι μια κινητή προσθετική κατασκευή (γνωστή και ως ‘μηχανάκι’ ή ‘μηχάνημα’) που χρησιμοποιείται όταν λείπουν από την γνάθο αρκετά, αλλά όχι όλα τα δόντια, και αντικαθιστά τα ελλείποντα δόντια. Χρησιμοποιείται εναλλακτικά προς τις γέφυρες δοντιών ή την τοποθέτηση εμφυτευμάτων δοντιών, κυρίως σαν πιο οικονομική επιλογή χαμηλότερου κόστους.
Μερική Τεχνητή Οδοντοστοιχία ή Γέφυρες Δοντιών;
Μια μερική τεχνητή οδοντοστοιχία αποτελεί την εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση απώλειας ορισμένων δοντιών όταν η κατασκευή γέφυρας δεν είναι εφικτή. Προτιμάται στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν αρκετά υγιή δόντια-στηρίγματα για να στηρίξουν μια γέφυρα δοντιών, λείπουν πολλά συνεχόμενα δόντια, ή ο ασθενής προτιμά μια πιο οικονομική λύση οπότε η μερική οδοντοστοιχία είναι μια αξιόπιστη και ασφαλής λύση. Επίσης με μία μόνο μερική οδοντοστοιχία μπορούμε να αντικαταστήσουμε ταυτόχρονα πολλά ελλείποντα δόντια σε διαφορετικές θέσεις της γνάθου κάτι που θα απαιτούσε την κατασκευή πολλαπλών γεφυρών.
Το βασικό μειονέκτημα μιας μερικής οδοντοστοιχίας έναντι μιας μόνιμης γέφυρας δοντιών είναι πως επειδή πρόκειται για κινητή κατασκευή, είναι δυσκολότερο για τον ασθενή να την συνηθίσει. Επίσης υστερεί σημαντικά από αισθητικής πλευράς καθώς τα μεταλλικά άγκιστρα τους όταν εφάπτονται στις πρόσθιες επιφάνειες των δοντιών αποκαλύπτονται με το χαμόγελο επηρεάζοντας αρνητικά την εμφάνιση. Το πρόβλημα είναι σχετικά μικρότερο όταν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αισθητικά συγκρατητικά μέσα, όπως είναι οι σύνδεσμοι ακριβείας.
Η μερική οδοντοστοιχία, ιδίως αν δεν χρειάζονται θήκες δοντιών, είναι πολύ πιο οικονομική από τις γέφυρες δοντιών, ιδιαίτερα αν υπάρχουν αρκετά δόντια που λείπουν.
Πώς είναι μια Μερική Οδοντοστοιχία
Σε αντίθεση με μια γέφυρα δοντιών που παραμένει μόνιμα στερεωμένη στο στόμα (ακίνητη προσθετική), μια μερική οδοντοστοιχία είναι μια κινητή κατασκευή που μπορούμε να την βάζουμε και να την βγάζουμε από το στόμα όποτε θέλουμε (κινητή προσθετική).
Οι μερικές οδοντοστοιχίες επεκτείνονται και στις δύο πλευρές του στόματος ανεξάρτητα από το αν έχουν χαθεί δόντια μόνο δεξιά ή μόνο αριστερά. Μια κινητή μερική οδοντοστοιχία (μηχανάκι) αποτελείται από ένα μεταλλικό ή ακρυλικό πλαίσιο που καταλήγει σε μια πλαστική βάση στην οποία τοποθετούνται τα τεχνητά δόντια και στηρίζεται στα ούλα αλλά και στα υπάρχοντα φυσικά δόντια με μεταλλικά ή ακρυλικά άγκιστρα (είναι ορατά στους αυχένες των δοντιών) ή με συνδέσμους ακριβείας (που μπαίνουν ανάμεσα στο φυσικό δόντι και στη μερική οδοντοστοιχία και δεν είναι ορατοί).
Τα άγκιστρα χρειάζονται για να συγκρατούν την μερική οδοντοστοιχία στη θέση της. Μπορεί να εφαρμόζουν απευθείας σε δόντια αλλά συνήθως, για προστασία του δοντιού, το δόντι τροχίζεται και καλύπτεται με μια στεφάνη (θήκη δοντιού) με ειδικές υποδοχές για να προσαρμόζονται τα άγκιστρα. Η χρήση θήκης συνιστάται για την αποφυγή της φθοράς του δοντιού και την καλύτερη σταθεροποίηση της μερικής οδοντοστοιχίας. Τα άγκιστρα έχουν αρκετή ελαστικότητα και δεν επιβαρύνουν ιδιαίτερα τα δόντια που τα στηρίζουν κατά τη μάσηση, γι’ αυτό είναι κατάλληλα ακόμα και για δόντια με μικρό βαθμό κινητικότητας, αλλά υστερούν αισθητικά, ειδικά όταν εφαρμόζονται σε μπροστινά δόντια.
Η εναλλακτική λύση είναι οι σύνδεσμοι ακριβείας, που καθώς τοποθετούνται κάτω από τη μερική οδοντοστοιχία δεν είναι ορατοί, αποδίδοντας έτσι ένα άριστο αισθητικά αποτέλεσμα αλλά με υψηλότερο κόστος. Αποτελούνται από δυο τμήματα (αρσενικό-θηλυκό), από τα οποία το ένα ενσωματώνεται στη μερική οδοντοστοιχία και το άλλο στις στεφάνες. Η σύνδεση είναι εντελώς σταθερή οπότε η μερική οδοντοστοιχία είναι πολύ πιο σταθερή κατά τη μάσηση, αλλά δεν εχει καθόλου ελαστικότητα με αποτέλεσμα να μεταφέρονται μεγαλύτερες δυνάμεις επάνω στα δόντια που στηρίζουν την οδοντοστοιχία. Γι’ αυτό το λόγο τοποθετούνται μόνο σε δόντια που δεν έχουν καθόλου κινητικότητα, ενώ συνήθως τοποθετούνται στεφάνες σε τουλάχιστον δυο διπλανά δόντια (εφόσον υπάρχουν) για τη στήριξη τους, ώστε να μοιράζεται η επιβάρυνση από τις δυνάμεις της μάσησης.
'Οταν λείπουν πάρα πολλά δόντια από τη γνάθο σε ορισμένες περιπτώσεις αντί για την χρήση μερικής οδοντοστοιχίας είναι προτιμότερη η διατήρηση μερικών μόνο φυσικών δοντιών που θα χρησιμεύσουν για την στήριξη μιας επένθετης ολικής οδοντοστοιχίας ή η εξαγωγή όλων των δοντιών και η κατασκευή είτε μιας συμβατικής ολικής οδοντοστοιχίας είτε η τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων και η κατασκευή μιας επένθετης ολικής οδοντοστοιχίας επί εμφυτευμάτων.
Κόστος Μερικής Τεχνητής Οδοντοστοιχίας
Το τελικό κόστος μιας μερικής οδοντοστοιχίας εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες όπως:
- το υλικό κατασκευής του σκελετού και της βάσης (ακρυλικό, μεταλλικό ή συνδυασμός και των δύο)
- το υλικό κατασκευής των δοντιών (ακρυλικό ή πορσελάνη)
- τον αριθμό των ελλειπόντων δοντιών
- τον αριθμό των στεφανών (θηκών) που θα χρειασθούν και το υλικό κατασκευής τους
- το μηχανισμό στήριξης (μεταλλικά άγκιστρα ή σύνδεσμοι ακριβείας)
Γενικά η τιμή για μια μερική οδοντοστοιχία άνω ή κάτω γνάθου κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 700€ και 1200€. Το κόστος είναι υψηλότερο αν για αισθητικούς λόγους προτιμηθεί η χρήση συνδέσμων ακριβείας αντί για τα κοινά μεταλλικά άγκιστρα.