Πρόωρη Απώλεια Παιδικών Δοντιών

Οι πιό συχνές αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν στο να χαθεί πρόωρα ένα νεογιλό δόντι είναι:

Τραύμα

Πτώσεις ή κτυπήματα στο παιχνίδι μπορεί να προκαλέσουν την εκγόμφωση ενός παιδικού δοντιού ή τον σοβαρό τραυματισμό του ώστε να απαιτείται η εξαγωγή του. Είναι η συνηθέστερη αιτία απώλειας δοντιών στην παιδική ηλικία. Τα παιδικά δόντια δεν είναι τόσο ισχυρά όσο τα μόνιμα δόντια και έχουν μικρότερες ρίζες, για αυτό είναι πιο επιρρεπή σε τραυματισμούς.

Τερηδόνα

Άν ένα παιδικό δόντι υποστεί εκτεταμένη βλάβη από τερηδόνα, μπορεί να χρειαστεί να εξαχθεί ακόμη και χρόνια πριν έρθει η ώρα του να αντικατασταθεί από το αντίστοιχο μόνιμο. Εκτός απο τα προβλήματα λειτουργικότητας λόγω της απώλειας του δοντιού, σε περίπτωση τερηδονισμού υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μεταδοθεί η μόλυνση στο υποκείμενο μόνιμο δόντι και αυτό να είναι ήδη κατεστραμμένο όταν ανατείλει. Τα νεογιλά δόντια προσβάλλονται πολύ εύκολα από τερηδόνα γιατί:

• Η αδαμαντίνη που τα καλύπτει είναι λιγότερο ενασβεστιωμένη και σκληρή αε σχέση με αυτή των μόνιμων δοντιών.
• Τα παιδιά αγαπούν τα γλυκά. Η συχνή κατανάλωση τροφών και ποτών με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο τερηδόνας.
• Αρκετά παιδιά δεν θέλουν να βουρτσίζουν τα δόντια τους, και πολύ περισσότερα παιδιά παρότι τα βουρτσίζουν δεν το κάνουν σωστά ώστε να απομακρύνουν τη μικροβιακή πλάκα.

Η πιθανότητα εκδήλωσης τερηδόνας μειώνεται σημαντικά με τη χρήση φθορίου και την εφαρμογή ΄προληπτικών καλύψεων' των παιδικών δοντιών.

Τερηδόνα του μπιμπερό

Η πιό συχνή μορφή παιδικής τερηδόνας είναι η τερηδόνα του μπιμπερό, ένας καταστροφικός τύπος της νόσου που επηρεάζει παιδιά μικρής ηλικίας συνήθως 1 έως 3 ετών. Αναπτύσσεται λόγω της κακής πρακτικής που ακολουθούν αρκετοί γονείς να δίνουν στο μωρό πριν κοιμηθεί ένα μπιμπερό με γλυκό ποτό, γάλα ή χυμό, ή την πιπίλα αφού την έχουν βουτήξει σε μέλι ή σιρόπι. Παρόμοιες 'τεχνικές' είναι αρκετά δημοφιλείς για να βοηθήσουν το παιδί να κοιμηθεί ευκολότερα και πιό ήσυχα, αλλά δυστυχώς είναι τρομερά καταστροφικές για τα δόντια του. Το μικρόβια του στόματος μετατρέπουν τα σάκχαρα σε οξέα, με αποτέλεσμα το στόμα να παραμένει καθόλη τη νύκτα σε όξινο περιβάλλον, προκαλώντας αποδόμηση της αδαμαντίνης και τερηδονισμό του παιδικού δοντιού.

Η ρίζα κάθε νεογιλού δοντιού λειτουργεί σαν οδηγός που κατευθύνει το μόνιμο δόντι (που βρίσκεται και αναπτύσσεται κάτω απο κάθε νεογιλό) προς την επιφάνεια και τη σωστή θέση στο στόμα. Καθώς η ρίζα του νεογιλού διαλύεται, το μόνιμο δόντι μεγαλώνει και σιγά-σιγά προχωρά στο χώρο που απελευθερώνεται. Όταν η ρίζα του παιδικού δοντιού έχει πλήρως διαλυθεί, αυτό πέφτει επιτρέποντας την ανατολή του μόνιμου που ακολουθεί.

Αν για οποιοδήποτε λόγο χαθεί πρόωρα ένα νεογιλό δόντι είναι πιθανό να προκληθούν δύο μορφές επιπλοκών:

• Το μόνιμο δόντι χάνει τον οδηγό του και αποκλίνει της φυσιολογικής του θέσης ανατέλοντας σε λάθος σημείο ή με λάθος προσανατολισμό.
• Τα παρακείμενα δόντια κινούνται πλευρικά και καταλαμβάνουν μερικώς τον ελεύθερο χώρο, μην αφήνοντας το χώρο διαθέσιμο για να ανατείλει το μόνιμο δόντι.

Άν χαθεί πολύ νωρίς ένα νεογιλό δόντι, για να αποφευχθούν παρόμοια προβλήματα που συνήθως οδηγούν σε ανάγκη ορθοδοντικής θεραπείας, οι οδοντίατροι χρησιμοποιούν ειδικές μικρές συσκευές (μηχανήματα διατήρησης χώρου) για να κρατήσουν το χώρο ελεύθερο, μή επιτρέποντας στα διπλανά δόντια να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Άν αρκετά νεογιλά δόντια χαθούν πχ. μετά από ένα τραυματισμό, το παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα με τη σωστή διατροφή του καθώς και αρκετές δυσκολίες στην σωστή εκφορά της ομιλίας.

Ο ασφαλέστερος τρόπος πρόληψης τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκληθούν από την πρόωρη απώλεια ενός ή περισσότερων νεογιλών δοντιών είναι να ακολουθείτε ένα πρόγραμμα τακτικών επισκέψεων του παιδιού σε έναν παιδοδοντίατρο.