Διαβήτης & Ουλίτιδα

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Περιοδοντολογίας η συχνότητα περιοδοντικής νόσου στους διαβητικούς ασθενείς είναι διπλάσια από ότι στον γενικό πληθυσμό. Ενώ οι περιοδοντικές νόσοι στον υγιή πληθυσμό είναι σπάνιες πριν απο την ηλικία των 20 ετών, 30% των ατόμων αυτής της ηλικίας που πάσχουν από διαβήτη έχουν πρόβλημα ουλίτιδας. Και στις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες η συχνότητα εμφάνισης της πάθησης είναι πολύ μεγαλύτερη, 50% των διαβητικών μέχρι την ηλικία των 35 ετών πάσχουν από ουλίτιδα, και πάνω απο 80% στην ηλικία 45-54 ετών.

Ενώ η επίδραση του διαβήτη ως αιτία ουλίτιδας ήταν γνωστή από παλαιότερα, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι και αντίστροφα η εμφάνιση υψηλών επίπεδων σακχάρου στο αίμα μπορεί να συνδέεται με την ύπαρξη ουλίτιδας, προτείνοντας την ύπαρξη αμφίδρομης σχέσης και αλληλεπίδρασης ανάμεσα στον διαβήτη και την περιοδοντίτιδα.

Πώς ο διαβήτης προκαλεί ή επιδεινώνει προβλήματα ουλίτιδας

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Η σύνδεση του διαβήτη σαν αιτιολογικού παράγοντα προβλημάτων ουλίτιδας έχει μελετηθεί αρκετά και έχουν προταθεί αρκετοί πιθανοί τρόποι επίδρασης:

• Αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων. Ο διαβήτης είναι γνωστό ότι επηρεάζει αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Αυτή η μειωμένη ικανότητα των οργανισμού να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης μικροβιακών μολύνσεων και στους μαλακούς ή σκληρούς ιστούς του στόματος που είναι η αιτία της ουλίτιδας.
• Μειωμένη ικανότητα επούλωσης. Ένα απο τα κυριότερα χαρακτηριστικά του διαβήτη είναι και η μείωση της ικανότητας επούλωσης πληγών. Οι βλάβες που προκαλεί στους ιστούς του στόματος η ουλίτιδα είναι σημαντικά σοβαρότερες και πιό εκτεταμένες στους διαβητικούς λόγω της μειωμένης επουλωτικής δράσης του οργανισμού. Σαν αποτέλεσμα, υπό τις ίδιες λοιπές συνθήκες μια περίπτωση ελαφριάς ουλίτιδας για ένα γενικά υγιές άτομο, σε έναν διαβητικό μπορεί να εξελιχθεί εύκολα σε περιοδοντίτιδα.
• Αυξημένα επίπεδα σακχάρου. Τα βακτήρια της μικροβιακής οδοντικής πλάκας χρησιμοποιούν τα σάκχαρα σαν κύριο θρεπτικό συστατικό για την ανάπτυξη και πολλαπλασιασμό τους. Κακώς ελεγχόμενος διαβήτης που επιτρέπει για αρκετό διάστημα την υψηλή συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα, δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για την περαιτέρω επέκταση της οδοντικής πλάκας που προκαλεί την ουλίτιδα.
• Δομικές κυτταρικές βλάβες. Η υψηλή συγκέντρωση σακχάρου προκαλεί και δομικές βλάβες στα αγγεία (λέπτυνση) και τα κύτταρα του οργανισμού κάνοντας τα πιό ευάλωτα σε παθήσεις όπως η ουλίτιδα.
• Ξηροστομία. Ο διαβήτης προκαλεί ξηροστομία που είναι ένας από τους επιβαρυντικούς παράγοντες για εκδήλωση ουλίτιδας.

Πώς η ουλίτιδα επηρεάζει την εξέλιξη του διαβήτη

Αρκετές επιστημονικές έρευνες έχουν συσχετίσει την παρουσία περιοδοντικής νόσου με την εξέλιξη του διαβήτη και την εμφάνιση πιθανών επιπλοκών.

Οι μικροβιακές λοιμώξεις όπως είναι οι περιοδοντικές νόσοι φαίνεται ότι επηρεάζουν και τον μεταβολισμό του ασθενή, κάνοντας ακόμη δυσκολότερο τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στους διαβητικούς ασθενείς. Άλλες μελέτες έδειξαν συσχέτιση μεταξύ της συγκέντρωσης βακτηρίων της οδοντικής πλάκας και της συγκέντρωσης σακχάρου στο αίμα. Μιά πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι απαιτούνται λιγότερο συχνές λήψεις ινσουλίνης μετά από μια επιτυχημένη θεραπεία ουλίτιδας.

Η απώλεια δοντιών λόγω περιοδοντίτιδας μπορεί να προκαλέσει αναγκαστικές αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες του ασθενή, μειώνοντας τις διαιτητικές επιλογές ενός διαβητικού ασθενή και καθιστώντας δυσκολότερο τον έλεγχο του σακχάρου.

Με την πρόληψη ή την θεραπεία της ουλίτιδας και την εξάλειψη της μόλυνσης των ούλων, ο διαβητικός ασθενής μπορεί να πετύχει ευκολότερα τη διατήρηση των επιπέδων σακχάρου σε φυσιολογικά επίπεδα, μειώνοντας τις επιπλοκές που προκαλεί ο διαβήτης.

Όσοι πάσχουν από διαβήτη πρέπει να φροντίζουν για τον έλεγχο του σακχάρου αλλά επίσης και της υγείας των ούλων τους. Διατηρώντας καλή υγεία των δοντιών και των ούλων με καθημερινή στοματική υγιεινή πετυχαίνουν και την πρόληψη επιπλοκών του διαβήτη που θα μπορούσαν να προκληθούν από την εμφάνιση ενός περιοδοντικού προβλήματος. Παράλληλα, κρατώντας τα επίπεδα σακχάρου υπό έλεγχο, μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης ουλίτιδας και περιοδοντίτιδας.

Οι ασθενείς με διαβήτη θεωρούνται ως μιά ομάδα υψηλού κινδύνου για παθήσεις των ούλων, και πρέπει να βρίσκονται υπό τακτικό περιοδοντικό έλεγχο ώστε τυχόν προβλήματα ουλίτιδας να εντοπισθούν και να θεραπευθούν το ταχύτερο δυνατόν. Η περιοδοντική θεραπεία σε διαβητικούς ασθενείς είναι η ίδια με τους μη διαβητικούς. Συνήθως συνδυάζεται και με χορήγηση αντιβιοτικών για να υποστηριχθεί η ικανότητα του οργανισμού για καταπολέμηση της μόλυνσης των ούλων.

Ένας ασθενής που ο διαβήτης του είναι φτωχά ελεγχόμενος και ο οποίος έχει υψηλά επίπεδα γλυκόζης θα πρέπει να απευθυνθεί πρώτα σε ένα γιατρό πριν εκτελεσθεί μια μη επείγουσα οδοντιατρική επέμβαση.

Οι περιοδοντικές νόσοι και ο διαβήτης έχουν μια ισχυρή αμφίδρομη σχέση που ενισχύει τα προβλήματα που προκαλούν. Η πρόληψη / θεραπεία της ουλίτιδας σε συνδυασμό με καλό έλεγχο του διαβήτη είναι ο μόνος τρόπος για την αποφυγή σοβαρών επιπλοκών υγείας στους διαβητικούς ασθενείς.